Szafa to dla mnie za mało!

            Wiecie co wam powiem? Szafa to dla mnie za mało! Serio. Ubrania tym razem przegięły. Albo ja, albo one. Jak im to powiedziałam, to mnie po prostu wyśmiały. Powiedziały, że nie ośmielę się ich wyrzucić. Co za bezczelność!

            Ale tak po kryjomu między nami, to miały rację... Ech... Tych spodni nie wyrzucę, bo może jeszcze schudnę, tamta koszulka, która mi się nie podoba – a nuż zmieni mi się gust? Takich wymówek mam więcej, ale nie o tym chciałam pisać.

  Podczas naszej małej pogawędki wiele mi powiedziały. Chwaliły mi się, że są traktowane lepiej od ludzi, że są kochane, szanowane i do tego każdy chce je mieć. „Adelajdo, powinnaś nam zazdrościć! Ludzie wolą bardziej przebywać z nami niż z tobą. Hahaha” – hmm... za miłe to one nie są. Więc bez wyrzutów sumienia mogłam im wygarnąć iż są bezwartościową, martwą kupą zlepku materiałów. Niczym więcej i nigdy, przenigdy nie wolno nam o tym zapominać. Są takie piękne... tfu! MĄDRE słowa:

„Ludzie zostali stworzeni, aby ich kochać.
Rzeczy zostały stworzone, aby ich używać.
Powodem tego, że świat jest w chaosie jest to,
że rzeczy są kochane, a ludzie używani.”

Możecie mi mówić, że to ja wariuję rozmawiając z ciuchami, ale czy to nie ci, którzy je kochają, zamiast kochać innych są szaleńcami?